Gazeta Festiwalowa
piatek 24 sierpnia
9.30
Rajd Górski pn. „Śladami Harasymowicza, Belona i Ziemianina”.
Trasa: Żegiestów-Zdrój stacja PKP – Uzdrowisko Żegiestów – Pusta Wielka – Bacówka PTTK nad Wierchomlą (wspólne ognisko, spotkanie w Krainie Łagodności, gitara, poezja i śpiew, spotkanie z Adamem Ziemianinem) – Szczawnik, (zakończenie rajdu planowane na godz. 16.00)
15.00
Wernisaż fotografii Konrada Rogozińskiego „Beskid Sądecki”, połączony z opowieściami o regionie. Organizator wernisażu– partnerzy Festiwalu ODKRYJ BESKID, BABA Z GÓR Miejsce: hall główny Wiktor Cechini Medical & SPA, Żegiestów-Łopata Polska 24.
sobota 25 sierpnia
15.00
„Jarmark Sztuki” – wernisaż, prace artystów i rzemieślników Małopolski. Degustacja potraw regionalnych, degustacja regionalnego piwa.
17.00
Koncert „Babie Lato”
ok. 17.00 wystąpi zespołu Póki Co (wykonawca Elżbieta Rojek z zespołem),
„Jarmark Sztuki” – wernisaż, prace artystów i rzemieślników Małopolski. Degustacja potraw regionalnych, degustacja regionalnego piwa.
17.00
Koncert „Babie Lato”
ok. 17.00 wystąpi zespołu Póki Co (wykonawca Elżbieta Rojek z zespołem),
ok. 18.30 wystąpi zespołu Kwiat Jabłoni (wykonawcy: Kasia i Jacek Sienkiewiczowie),
ok. 20.00 recital Elżbiety Adamiak i Jerzego Filara.
Konferansjer – Paweł Konieczny, Polskie Radio Opole
Konferansjer – Paweł Konieczny, Polskie Radio Opole
fot. j. Kruk
Elżbieta Adamiak
Piosenkarka, gitarzystka, kompozytorka, autorka tekstów. Stworzyła muzykę do większości swoich piosenek. Urodziła się 5 września 1955 roku w Łodzi.
Elżbieta Adamiak od wielu lat zajmuje w Polsce wyjątkowe miejsce w nurcie poezji śpiewanej. Ubiera słowa w dźwięki, koncertuje, nagrywa płyty, których ma w dorobku kilkanaście: studyjnych, koncertowych i składanek.
Jest jedną z niewielu artystek z rodzinnej Łodzi, które na dobre i na złe związały się z tym miastem. Wspólnie z mężem, Andrzejem Poniedzielskim, znanym poetą i twórcą tekstów, założyła i prowadzi Łódzką Piwnicę Artystyczną „Przechowalnia”.
Oprócz udziału w festiwalach i krajowej działalności koncertowej często występowała poza granicami Polski. Śpiewała między innymi w Münster i Kolonii (1977), Niszu (Jugosławia – 1980), Pradze i Budapeszcie (1983), w 1993 odbyła tournée po Australii (Perth, Canberra, Adelajda, Newcastle, Sydney, Hobart, Melbourne). Koncertowała również w USA (Chicago, New York – 1995), Paryżu (1996), Saarbrücken (1997), Karlsruhe (2000), Iserlohn, Kolonii, Wuppertalu (2001).
Elżbieta Adamiak robi zawsze rzeczy znaczące i ważne, co wprawdzie zawęża pole propozycji, lecz nie wpływa na brak zainteresowania. Jej płyty są poszukiwane, a koncerty oblegane przez widzów spragnionych niebanalnej rozrywki. Jako wykonawczyni promieniuje nieuchwytną siłą, czym – poza bezdyskusyjnymi umiejętnościami warsztatowymi – zjednuje sobie uwagę coraz to nowych słuchaczy.
Swoją pierwszą płytę – „Elżbieta Adamiak” wydała w 1978 roku. Każda z jej płyt – w opinii krytyków muzycznych i koneserów – okazała się sukcesem.
Współpracowała ze znanymi artystami i zespołami z nurtu poetyckiej ballady – poza grupami Nasza Basia Kochana i Wolna Grupa Bukowina, między innymi z Jackiem Kaczmarskim i Andrzejem Poniedzielskim. Komponowała do utworów między innymi: Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego, Osipa Mandelsztama, Waldemara Chylińskiego, Józefa Barana, Adama Ziemianina, Jacka Cygana, Andrzeja Poniedzielskiego, jak i do tekstów własnych. Wykonanie „Jesiennej zadumy” tak się spodobało twórcy tego wiersza, Jerzemu Harasymowiczowi, że zaprosił artystkę do udziału w swoim wieczorze autorskim.
Elżbieta Adamiak od wielu lat zajmuje w Polsce wyjątkowe miejsce w nurcie poezji śpiewanej. Ubiera słowa w dźwięki, koncertuje, nagrywa płyty, których ma w dorobku kilkanaście: studyjnych, koncertowych i składanek.
Jest jedną z niewielu artystek z rodzinnej Łodzi, które na dobre i na złe związały się z tym miastem. Wspólnie z mężem, Andrzejem Poniedzielskim, znanym poetą i twórcą tekstów, założyła i prowadzi Łódzką Piwnicę Artystyczną „Przechowalnia”.
Oprócz udziału w festiwalach i krajowej działalności koncertowej często występowała poza granicami Polski. Śpiewała między innymi w Münster i Kolonii (1977), Niszu (Jugosławia – 1980), Pradze i Budapeszcie (1983), w 1993 odbyła tournée po Australii (Perth, Canberra, Adelajda, Newcastle, Sydney, Hobart, Melbourne). Koncertowała również w USA (Chicago, New York – 1995), Paryżu (1996), Saarbrücken (1997), Karlsruhe (2000), Iserlohn, Kolonii, Wuppertalu (2001).
Elżbieta Adamiak robi zawsze rzeczy znaczące i ważne, co wprawdzie zawęża pole propozycji, lecz nie wpływa na brak zainteresowania. Jej płyty są poszukiwane, a koncerty oblegane przez widzów spragnionych niebanalnej rozrywki. Jako wykonawczyni promieniuje nieuchwytną siłą, czym – poza bezdyskusyjnymi umiejętnościami warsztatowymi – zjednuje sobie uwagę coraz to nowych słuchaczy.
Swoją pierwszą płytę – „Elżbieta Adamiak” wydała w 1978 roku. Każda z jej płyt – w opinii krytyków muzycznych i koneserów – okazała się sukcesem.
Współpracowała ze znanymi artystami i zespołami z nurtu poetyckiej ballady – poza grupami Nasza Basia Kochana i Wolna Grupa Bukowina, między innymi z Jackiem Kaczmarskim i Andrzejem Poniedzielskim. Komponowała do utworów między innymi: Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego, Osipa Mandelsztama, Waldemara Chylińskiego, Józefa Barana, Adama Ziemianina, Jacka Cygana, Andrzeja Poniedzielskiego, jak i do tekstów własnych. Wykonanie „Jesiennej zadumy” tak się spodobało twórcy tego wiersza, Jerzemu Harasymowiczowi, że zaprosił artystkę do udziału w swoim wieczorze autorskim.
Elżbieta Adamiak swoje piosenki traktuje jako rodzaj wymiany myśli z widzem. W konsekwencji tej postawy rzadko trafiała na wielkie estrady, a jej utwory – na czołówki list przebojów. Wokalistce, odróżniającej wartość proponowanych przez nią treści od złudy chwilowej popularności, w niczym to jednak nie uchybia.
Jej poetyckie, nastrojowe i pełne ciepła recitale są z reguły ciepło, a niekiedy wręcz gorąco przyjmowane. Wywoływana kiedyś do bisów artystka odparła żartem, że jak już schodzi ze sceny, to więcej na nią nie wraca. Jeśli widzom uda się jednak wywołać ją zza kulis na scenę, to jedynie do wymiany zdań z konferansjerem.
Autor tekstu:Autor: Janusz R. Kowalczyk, źódło https://culture.pl/pl/tworca/elzbieta-adamiak
Jej poetyckie, nastrojowe i pełne ciepła recitale są z reguły ciepło, a niekiedy wręcz gorąco przyjmowane. Wywoływana kiedyś do bisów artystka odparła żartem, że jak już schodzi ze sceny, to więcej na nią nie wraca. Jeśli widzom uda się jednak wywołać ją zza kulis na scenę, to jedynie do wymiany zdań z konferansjerem.
Autor tekstu:Autor: Janusz R. Kowalczyk, źódło https://culture.pl/pl/tworca/elzbieta-adamiak
